προτένισμα

-ίσματος, τὸ, Α

1. το προεκτεινόμενο στέγασμα

2. μτφ. η σκέπη τού ουρανού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + θ. τεν- τής απαθούς βαθμίδας τού τείνω (πρβλ. τέν-ων, ευθυτεν-ής) + κατάλ. -ισμα (< ρ. σε -ίζω)].